Εντελώς κατά τύχη, βρέθηκα κάποτε μπροστά από ένα μικρόφωνο.
Μπορούσα να δειλιάσω και να "την κάνω" ή...
να δω αυτό το αντικείμενο, σαν έναν νέο φίλο που έπρεπε να προσεγγίσω.
Άρχισα να του μιλάω. Σα να ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο. Από τότε γίναμε αχώριστοι φίλοι.
Η ιστορία είναι πραγματική, αλλά μόνο μετά το 1993 (εγώ ...και το μικρόφωνο) μπήκαμε στον περιπτειώδη κόσμο των εκφωνήσεων και τη μεγάλη οικογένεια των εκφωνητών.
Ναι ήμουν πολύ μικρός τότε. Αλλά ήμουν και τυχερός.
Και η ιστορία συνεχίζεται.